''Fikirlere, Duygulara Tıpkı Bir Apartman Dairesindeki Eşyalarmış Gibi Çeki Düzen Vermeye Alışkınsınız.'' -Francis Picabia

Dadaizm bir bunalım edebiyatıdır. Birinci Dünya Savaşı’ nın sonucu oluşan çöküntü, güvensizlik, insanların inanç ve değer yargılarının sarsılması, sanatçıları da umutsuzluğa, düş kırıklığına sürükledi. İnsanın yarattığı maddi ve manevi uygarlık değerlerinin, yine insan tarafından acımasızca yıkılıp yok edilmesi sanatçıları, ikiyüzlü saydıkları düzeni sanat anlayışlarının kuramlarını yıkmaya yöneltti.

Savaş yıllarının tesirinde hayatlarını sürdüren dengesizlik, isyan, korku, umutsuzluk gibi psikolojilerin tesirinde kalan insanların yaşamları ve bu ortamı tümüyle reddeden bir grup gencin başlattığı akımdır. Topluma ve sanata ait bütün geleneksel yapıları, bunları oluşturan sistemler bütününü isyancı bir başkaldırı ile reddederler.

“Kağıt Parçaları Üzerine Sözcükler Yazın, Bunları Bir Şapkanın İçine Atıp Karıştırın, Sonra Teker Teker Çekip Bir Kağıdın Üzerine Sıralayın; İşte Dadaizm…” -Tristan Tzara

Böyle bir ortamda dadaistler, sanatta her türlü geleneğe karşı çıktılar. Var olan dil ve estetik kurallarını kaldırmayı hedeflediler. Akla dayalı her şeye savaş açarak kuralsızlığı ve sürekli değişmeyi savundular.